uyma — «Uymaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aldanmaq — f. 1. Hiyləyə uymaq, yalan vədlərə uymaq, yalan sözü doğru saymaq, başdan çıxmaq. Aldanmaram ki, doğrudur ayinin, ey əmu; Kəssin məni həqiqi isə dinin, ey əmu! M. Ə. S.. 2. Ümidi boşa çıxmaq, yanılmaq. Öz fikrimdə aldandım … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dəm — 1. is. <fars.> 1. Qısa vaxt, an, ləhzə. Bir dəm – 1) bir vaxt, bir anlıq. Xəstənəm, çox dilərəm yanıma bir dəm gələsən; Çəkibən xəncəri, bağrım başını bir dələsən. M. P. Vaqif; 2) heç, əsla. Gözəl üzündə bir dəm; Nə dərd görmüşdüm, nə qəm.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağıl — 1. is. <ər.> 1. İnsanda düşünmə və dərketmə qabiliyyəti; zəka. // Şüur, idrak. Bu növcavan gülüzlü, xoşsifətli olub, ağıl və kamalı üzündən məlum edirdi. N. N.. Ağıl deyir, qalmayacaq yer üzündə qandan əsər; Hər könülə ilham kimi gələcəkdir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hissiyyat — is. <ər. «hiss» söz. cəmi> Hisslərlə, duyğularla bağlı hallar, hissi təəssürat; hisslər, duyğular. <Yaşlı kişi:> Gənclik hissiyyatım məni <qadına> tərəf çəksə də, şüurum belə bir işdən çəkinməyi mənə tövsiyə edirdi. S. H.. Şəxsi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həmahəng — sif. və zərf <fars.> Birbirinə uyan, uyğun (səslər, rənglər və s. haqqında). Həmahəng səslər. – . . Oynayanlar kütləsinin həmahəng hərəkəti ilə <Mirzağa> da irəli hərəkət edirdi. S. H.. Həmahəng olmaq – bir birinə uyğun olmaq, müvafiq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qapılmaq — 1. «Qapmaq»dan məch. Əlindən qapılmaq. Papağı başından qapıldı. 2. t siz. Bir şeyə həddindən artıq aludə olmaq, uymaq, bütün fikrini, özünü tamamilə bir şeyə həsr etmək. Elmə qapılmaq. Kitaba qapılmaq. – Lakin Tütünçüoğlu, gənc olduğuna… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rəng — is. <fars.> 1. Bir şeyin işıq tonu. Tünd rəng. Qırmızı rəng. – Çöllər yuxudan olunca bidar; Min rəng çiçəklə doldu gülzar. A. Ş.. Xoşdur mənə, xoşdur bu təbiətdəki rənglər. S. Rüst.. Rəngi qaçmaq (getmək) – öz təbii rəngini itirib bozarmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
